Funkcje o zmiennej liczbie argumentow

Każda funkcja w Pythonie otrzymuje określoną liczbę argumentów, jeśli została zdefiniowana w znany nam z poprzednich lekcji sposób:

def funkcja(pierwszy, drugi, trzeci):
    # robi cos z trzema argumentami
    ...

Możliwe jest również zdefiniowanie funkcji, która otrzymuje zmienną liczbę argumentów:

def foo(pierwszy, drugi, trzeci, *reszta):
    print "Pierwszy: %s" % pierwszy
    print "Drugi: %s" % drugi
    print "Trzeci: %s" % trzeci
    print "I cala reszta... %s" % list(reszta)

Zmienna "reszta" jest tablicą zmiennych, która przechowuje wszystkie argumenty przekazane funkcji foo poza pierwszymi trzema argumentami. Tak więc wywołanie foo(1,2,3,4,5) wypisze:

Pierwszy: 1
Drugi: 2
Trzeci: 3
I cala reszta... [4, 5]

Argumenty do funkcji można przesyłać także za pomocą słów-kluczy, dzięki czemu kolejność w jakiej zostały podane argumenty nie ma znaczenia:

def funkcja(pierwszy, drugi, trzeci, **opcje):
    if opcje.get("akcja") == "dodaj":
        print "Suma to: %d" % (pierwszy + drugi + trzeci)

    if opcje.get("zwroc") == "pierwszy":
        return pierwszy

wynik = funkcja(1, 2, 3, akcja = "dodaj", zwroc = "pierwszy")
print "Wynik: %d" % wynik

Po wykonaniu tego skryptu na wyjściu ujrzymy:

Suma to: 6
Wynik: 1

Funkcja otrzymuje 3 argumenty. Jeśli dodatkowy argument "akcja" jest dany i każe dodać liczby, to suma zostanie wypisana. Funkjca wie, że ma zwrócić wartość pierwszego argumentu, jeśli do argumentu "zwroc" podasz odpowiednią wartość.

Ćwiczenie

Napisz funkcje "foo" i "bar" tak, aby mogły otrzymywać zmienną liczbę argumentów (3 lub więcej). Funkcja foo musi zwracać liczbę dodatkowych argumentów jakie otrzymała. Funkcja bar musi zwracać True, jeśli argument przypisany słowu kluczowemu magiczna_liczba jest równy 7, oraz False w przeciwnym razie.